Size bahar güneşinin son kar taneleri eridiği gibi kalbinizi eritecek bir hikaye anlatalım.
Bizi insan doğamızla bağlayan, etrafımızdaki dünyaya özen gösterdiğimiz, hala nazik, güzel insanlar olduğumuzu hatırlatan hikaye. Bağlılık, misafirperverlik ve nezaket birçok farklı biçimde ortaya çıkabilir ve her zaman küçük dikkat işaretleri ile gösterilir.
Ancak küçük Voyvodina köyünün sakinleri bir adım öne çıktı.
Banat topraklarına yerleşmiş olan ve Taraş adı verilen yer, gururla “Avrupa ülkesi leylek” ünvanını taşımaktadır.. Ve tahmin edebileceğiniz gibi, en sevdikleri misafirler leyleklerden başka değil. Sırbistan'da kuşları inceleyen ve koruyan derneğe göre, 1500 çiftleri, her yıl 600 çiftinin beyaz leyleklerle buluştuğu ülkemizde, XNUMX çiftleri, yaz mevsimi için Banat'ı tercih ediyor.
Taraşlılar ve bu güzel kuşların ev sahipleri onlara platformlar inşa ediyorlar, çatılarına kuru otlarla dolu yuvalar ve bacalar, uzun bir tatilden döndüklerinde, tek yapmaları gereken tek şey yerleşmek. Leylekler, birbirleriyle muazzam bir işbirliği ve bakım için bilinir, bu yüzden onlardan biri ritüel geri dönüşü bildiren diğerlerinin önüne gelir.
Bu durumda sembolik olarak Prvoje adı verilen bir leylek. (Anlamı, önce o geliyor)
Taraš'a iniş, büyük kanatlarının altında selamları, mutluluğu ve neşeyi getiriyor. Prvoje rahat edince, sürünün diğer üyeleri ona katılır.
Uzun bacaklı kuşlar için ideal olan bu toprağın bir kısmı, özellikle çiftleşme mevsimi boyunca yuvalama için uygun olan muhteşem, uzun ağaçlarından hayat çekiyor. Sulak alanlar, çimenlik tarlalar, geniş ve zengin meralar yiyeceklere kolayca ulaşmalarını sağlamıştır.
Ve öyle görünüyor ki bu toplulukta hepsi var ve hepsi güvende. Sorunlar gittiklerinde başlar.
Daha sıcak bölgeleri ararken, kuşların çoğu kez trofe avının kurbanı haline geldikleri Lübnan üzerinden uçuyorlar. Bu gerçekle harap olan vatandaşlar, uçan evcil hayvanlarına yardım etmek için toplandı. Bu yüzden 52 örgüt ve 28 devlet tarafından desteklenen bir mektup yazdılar ve bunu Lübnan cumhurbaşkanına gönderdiler. İnsanlar ve bu boğaz kuşları arasındaki özel bağı göstererek, yapabilecekleri tek şey beklemekti.
Cevabı bekliyorum ve bu baharın leyleklerini geri getireceğini umuyoruz.
Böylece, her yıl olduğu gibi, konuklarına bol bol yiyecek ve saman toplayarak karşılama hazırlıklarıyla başladılar. Okul oyunlarını organize etmek, çevre bilincini ve leyleklerin önemini ve korunmasını geliştirmek misyonuyla eğitici atölyeler. Hala bilmiyorlardı, onları koruyorlardı.
Ama tüm kalbimizle yaptığımız her şey bize çoktan geri geliyor. Ve Lübnan başkanının cevabı da öyle Michel AounKuşların avının bittiğini duyurarak! 🙂
Fotoğraf Nenad Mihajlović
O zaman bunu okuyacağınız zaman, leylek muhtemelen dünyanın geri dönüş yolunu buluyor. Ve belki de, şu anda Lübnan'ın gökyüzünün üzerindedirler, memleketlerine teşekkür ettiler, serbest geçişe sahiplerdi.
Yani tek söyleyebileceğimiz:
"Eve hoşgeldin Prvoje!".